Gedichten

Een wereld aan emoties werd opgeroepen,
toen ik tussen oude spulletjes wat liep te
zoeken.
Ik herkende opeens wat kopjes voor de thee;
nam ze het liefst meteen mee!
Mijn moeder had járen geleden dezelfde
exemplaren. Het waren góuden jaren...
Deze dame of heer heeft ze heelhuids kunnen
bewaren.
Het gekke is, in een verborgen hoekje van mijn
geest,
is die herinnering er toch steeds geweest.
Ik heb er nooit meer aan gedacht, dít al helemaal
niet zo verwacht.
Het is alsof ik mijn moeder door de kamer zie gaan,
met geurende thee al klaar zie staan.
Wat lékkere chocolaadjes erbij en smúllen konden
wij...
Het is bijna of ik mijn moeder helder zag, hoorde
haar klaterende lach...
Zo werd zomaar een heel fijne herinnering op-
geroepen
door een voorwerp waarnaar ik niet eens liep te
zoeken.
Néé, kópen zal ik de kop- en schotels niet.
Ik kom al óm in de rommel en het is óók
nuchterheid die je bij me ziet.
Maar zomaar op zo'n dag ben ik blij, het kwam
ongevraagd voorbij.

Anna Veenstra.