Gedichten

Als bomen leven

Begonnen als een zaadje,
Je eerste stam had al een blaadje, je kon al zien wat je werd
Je stam werd sterk en groot je basis was gegroeid,
Naar mate je langer leefde zag je de wereld om je heen veranderen, je kreeg takken.
Je takken kregen takken en die takken knoppen die knoppen kregen blaadjes.
Je bent een boom geworden en als boom begonnen.
Je wortels werden zo groot als de top.

Als wij bomen zouden zijn, het geven van leven, het in leven houden, het steeds gecompliceerder leven en bij te harde wind ten onder kunnen gaan.
Elk blaadje voor elke herinnering goed of slecht die snel komen en langzaam vergaan. Een blad die soms klamachtig vast houd aan een winter boom. Elke tak voor elke ervaring voor alle dingen die we doen die soms breken omdat ze te zwaar zijn. Maar wat ons maakt is de stam die de basis vormt om zoveel mogelijk takken en bladeren te krijgen. Wat ons gegrond houd zijn de wortelen wetend waar je vandaan komt.
En elk seizoen staat voor een nieuwe fase in ons leven, en als we het overleefd hebben gaan we door net zo sterk als daarvoor.

Als we bomen waren dreigde er ook gevaar, gebruikt te worden voor andere doelen, die in anders man ogen net zo belangrijk zijn. Als we als bomen waren zorgend en voedend. De vogels die er wonen, die er schuilen, de insecten.
Als we bomen waren, waren we ook verschillend geweest, de een met vruchten de ander met bloemen, de ene groot de ander klein. maar allemaal even belangrijk.
Als we bomen waren, waren we afhankelijk van waar we stonden welke grond onze wortelen in staken.

De ene boom staat alleen de ander is omringd door andere.
Een boom leeft, al zal hij nooit ver weg gaan, al zal hij altijd op dezelfde plek staan, als het tijd is om gaan en hij zal omslaan, zal hij de bodem voeden zodat andere opnieuw kunnen ontstaan en de bestaande sterker verder kunnen gaan en ook komen er meerdere bladeren aan.