Gedichten

Het hele leven bestaat uit afscheid nemen.
Je kunt het beter vróeg leren, eens hart-
grondig wenen...
Een kind ervoor afschermen? Ik ben er geen
voorstander van. Hoe raak je óóit meer
weerbaar dan?
Uit mijn overbeschermde jeugd put ik nu
weinig vreugd, nu ik iemand verliezen zal.
Die is zó ziek. Het gaat niet meer, al met al.
Wannéér exact, is een kwestie nog van tijd.
Ook die geliefde raak ik dan weer kwijt.
Steeds wil ik me verweren wat je níet uit
een boekje kunt leren: lóslaten wat je aan
iets of iemand bindt.
Totdat je je bij jouw laatste uurtje bevindt;
een loslaten pur sang! Hoezó, zo heel erg bang?