Gedichten

Mijn eigen rots

Mijn gedachten maken me soms van streek
De angst dat ik toch niet de moeite leek
Ik leun op jou,
omdat ik niet op mijzelf vertrouw
Het weerhoudt me ervan mijn eigen ik er te laten zijn,
steeds weer volg ik diezelfde lijn
Nooit geleerd om voor mezelf te kunnen gaan,
maar nu wordt het tijd om voor mezelf te gaan staan
Vanmorgen een gevoel van opluchting en kracht,
weg was de angst dat er iets van me werd verwacht
De vrouw en moeder die ik zelf voor ogen had,
voor het eerst voldaan aan mijn eigen lat
Erkenning en blijdschap gevoeld van mijn 2 meiden,
mezelf even van mijn onzekerheid weten te bevrijden
Ik ben trots,
vandaag was ik mijn eigen rots