Gedichten

Op het moment wordt er veel van mij verwacht.
Ik heb het niet zo gezocht, laat staan gedacht.
Uiteenlopende mensen in mijn directe omgeving
ervaren een nachtmerry in hun beleving.

Ik zal naar hen luisteren zoals ik dat kán.
Maar is dat genóeg, ben ik zo bang?
Steeds weer is mij vroeger toegebeten dat ik hóe
lief en aardig te zijn niet eens kan wéten...

Ik werd er zo báng en onzeker van, weet nu niet
wanneer ik het écht meen dan.
Of zijn mijn vriendelijke woorden slechts een
lesje van buiten geleerd, zoals me altijd is aan-
gesmeerd?

Écht en authentiek zijn is voor mij niet altijd zo
"normaal"; spontaniteit iets uit een ándere taal...
Ik kan alleen maar mijn best doen;
luisteren kan ik wél, geen smet op mijn blazoen.

Het zou béter zijn als ik niet zo dromenlot zou
zijn; de handen uit de mouwen steken kon, waar
nodig, zo fijn.
Ik voel me nog altijd in deze situaties bekritiseerd;
heb de invloed van vroeger nog steeds niet gekeerd.

De ínteresse in de ander is wél oprecht,
maar daarmee is níet gezegd dat ik ook daadwerke-
lijk iets dóen kan.
Dat láátste maar accepteren dan.....

Anna Veenstra.