Gedichten

Over onmacht zou ik pagína's kunnen vullen,
vaak gemaskeerd door geruzie, geschreeuw,
om maar niet te onthullen hoe kwetsbaar we
in wezen zijn,
het niet willen tonen van onze verdriet en pijn.
In denk aan de basis ervan een enorm gebrek aan
vertrouwen omdat we anders wel durfden houden
van hen die ons in wezen zeer nabij staan;
hún kwetsbaarheid, onvermogen waarom het toch
óók moet gaan?
De gevolgen zijn een enórm gemis, een niet-
aflatende droefenis.
Maar hoe doorbréék je zo'n negatieve spiraal?
Ten eerste door van jezelf te houden, helemaal.....!
Wil je dan uiteindelijk een ontmoeting op een
ánder niveau laten plaatsvinden, moet je toch éérst
jezelf compleet hervinden.

Anna Veenstra.