Gedichten

Met een veranderende blik keek ík,
die toch zo kritisch kon zijn,
naar wat de goede bedoeling
verbeeldde. Dat was heel erg fijn!
Steeds opnieuw die menselijke
onvolmaaktheid die als je jóng bent
je zo spijt.
Maar met het vorderen der jaren ga
je meer wijsheid vergaren. Beseffen:
Had het ánders gekund?
Waarschijnlijk dan niet, maar had wel graag
ieder het zíjne gegund...
Tíjd wordt het dat ik met een accepterend
oog kijk naar wat ik zoal verbóóg.
Niet zo bedoelend, maar door onvolmaakt-
heid dan stúk. Wég was er weer een stukje
geluk.
Mij past steeds meer bescheiden- en
tevredenheid met wie ik nu eenmaal ben.
Ik deed slechts mijn best, méér zat er niet in
en nu mogelijk gelegenheid dat ik mezelf
volledig kén.

Terug kijken in spijt heeft zo weinig zin.
Ook al is het terecht, je wilt houden de móed
erin.
Het laatste stuk van mijn leven wil ik vooral
mezelf vergeven voor wat ik niet kón.
Tekort geschoten, zéker, maar nooit omdat ik
dat zo verzón.