Gedichten

Ik bedenk, te vaak mensen met psychische nood,
tóch al staande tamelijk bloot, wénsen zozeer
wat begrip.
Krijgen dat veelal niet, dat is best heel sip.
Steeds weer schrik ik van de onverdraagzaamheid
die je ziet. Men begrijpt je kennelijk totaal dan
niet. Dát is dan nog tot daaraan toe.
Maar die opmerkingen, je wordt ervan toch wel
zó moe...
Wat je eraan doet? Ik weet het niet. Gedraag je
je ánders, communiceert men domweg niet verder
tot je verdriet.
Ik denk helaas dat mijn verhaal niet op zichzelf
staat. Ben je ook maar éven wat anders, is het
gauw agressie die je om de oren slaat.
Ik heb geen zin om me te rechtvaardigen voor wie
ik nu eenmaal ben. Het is "take it or leave it", zo
laat ik er horen mijn stem.
Ontmoedigend is dit alles soms wel. Gelukkig
blijven er aardige mensen óver dan wel. Maar tóch...