Gedichten

Zojuist op de t.v. gezien: het programma
over sexuele intimidatie op de werkvloer.
Eerder máchtsmisbruik misschien?
Een vrouw aan het woord die slachtoffer
werd. Zij dúrfde het niet aan te kaarten,
veel te veel door schaamte en angst belet.
Uiteindelijk heeft zij thuis en op haar werk
gepraat. De zaak voor de rechter en zoals 't
kennelijk gáát: Die man krijgt niet meer
dan een vermanende vinger, gaat vrijuit!
Zij kreeg wél gelijk, maar géén straf voor die
schavuit.

Dit brengt mij op míjn ervaringen dan.
50 Jaar geleden, écht misbruiken was de man
niet van plan. Maar tóch: net even te lang zijn
plakkerige hand in de mijne vasthouden.....
De uitdrukking van zijn gezicht: níet om van
te houden. Wat er áchter dit gedrag schuil ging?
Was ik soms zijn idool?
Ik kwam er dan nog maar pás van school.....
Een éngerd vond ik hem wél. Totdat ik ontdekte
al heel snel dat ook ándere collega-meiden zich
vol walging van hem afkeerden.
Wel dan míj met paperassen op hem afstuurden,
totdat ik eruit leerde dat het niet aan míj lag.
Die oude snoeperd die zogenaamd niet zag dat
hij op de rand van grensoverschrijdend gedrag
balanceerde. En dan die opmerkingen die hij je
gaf....., zomaar lanceerde.
Gelukkig zat híj niet op een belangrijke positie.
Écht misbruik zat er daarom dus niet in.
Tóch ben ik erom van baan gewisseld, dat kon
toen gemakkelijk nog. En ik hield er NIET mijn
mond over tóch!
Zover ik weet is de man daar blijven zitten
Ík had er verder geen meer last van, men heeft vást
op hem lopen vitten. Maar ook in dít geval:
zo'n dader gaat vrijuit, dat is het ergste van al!