Gedichten

Ik kan niet zo goed uitleggen wat ik voel.
Veel tegenstrijdigheid wel, wat ik bedoel.
Vrijwel gelijktijdig kreeg ik een huwelijks-
en een rouwkaart. Zoiets maakt dat mijn
humeur acuut omslaat.

De man in kwestie -God hebbe zijn ziel-
was aan zijn eind. Hij bleef niet langer
overeind. Je moet dat dan ook niet willen.
Maar ach, zijn vrouw en familie, waardoor
ik ga rillen...

En dan nog het aanstaande huwelijksfeest.
Zo is nu eenmaal het leven, zo is het altijd
geweest.
Ik verheug me erop, ik gun het ze zo graag.
Trouwen wel láter, niet al dan vandaag!

Ik kan het emotioneel niet goed behappen,
hoewel verstandelijk het prima ga snappen.
We maken dit soort contrasten allemaal wel
eens mee. Liever niet als ik het zeggen mag,
die het zo graag ánders dan zag.