Gedichten

vanbinnen huil ik
vanbinnen schreeuw ik
maar niemand die het ziet
het boeit ze allemaal niet

de woorden willen naar buiten
en zo mijn gevoelens uiten
maar ze zitten vastgebrand
alsof ze in mij zijn geplant

jij wil wel naar me luisteren
maar ik kan alleen maar fluisteren
je kan het niet verstaan
en nou moet ik er weer alleen voor gaan

nergens waar ik bij hoor
en het leven gaat maar door
maar mijn leven staat stil
is dit wel wat ik wil

ik laat alles maar op me afkomen
terwijl de tranen blijven stromen
en met vallen en opstaan
blijf ik er voor gaan

ook al zit alles soms tegen
ooit dan kruisen onze wegen
en dan kan ik aan je kwijt
wat me dwars zat al die tijd