Gedichten

Eén van mijn buurvrouwen weer ontmoet.
Ze heeft me niet erg blij toen begroet.
Ze heeft nogal wat zorgen om haar man,
die nu voorgoed het huis uit kan.
Hij dementeert steeds meer en zijn lijf door
kanker, doet erg zeer.
In een verzorgingshuis is hij definitief gegaan,
waar hij dan nu stilaan wacht op het einde
van zijn leven, met de nodige angst en beven.
Ook voor zijn vrouw een hele verandering,
het vraagt nóg meer moed, zéker een ding!
Feitelijk even uitschakelen van haar gevoel,
op haar áf komt nu toch wel een heleboel.
Gelukkig is zij wel erg zelfstandig tóch en
er zijn haar kinderen nog.
Ik, op mijn beurt, bied dan maar een koffie
aan,
heel veel meer zal niet zozeer gaan.
Mogelijk is zij dan iets meer gerust en komt
dan eventjes wat tot rust.
Je staat in zo'n situatie zo heel alleen,
ik weet er alles van, menigeen ging heen;
juist toen ik zélf ze zo nodig had...
Misschien bespaar ik mijn buufje dat.