Gedichten

Tranen
Wie zou ik zijn zonder mijn tranen
Zonder het zilte dat mijn ziel bewaart,
het water dat pijn verzacht en liefde laat stromen,
dat mij herinnert aan wat waar is,
aan wat leeft, zelfs als het breekt.
Ik heb mijn tranen niet te verbergen,
ze zijn het bewijs dat ik nog adem,
dat ik voel waar anderen zwijgen,
dat ik niet versteen in de kilte van de tijd.
Wie mij ziet huilen, ziet mij leven,
ziet mijn hart, onbeschermd maar echt.
En wie zich afwendt, begrijpt niet
dat juist in een traan
het hele leven weerspiegeld ligt.
Wie zou ik zijn zonder mijn tranen,
dan slechts een schaduw van mezelf.

(Joeres)