Een gedicht plaatsen?
Home

Wonden likken

Ik was nog maar een kind., werd mondjesmaat
wel bemind.
Ik viel wat tegen in 't 'gebruik'. Ik liep in een
opgezette fuik van verwachtingen zo hoog wel
gespannen. Een taak zo onnoemelijk zwaar,
ik kon die nauwelijks bemannen.
Gedesillusioneerd stond ik later in het leven.
Ik dacht er wat vreugde te beleven aan mijn
eigen gezin. Die droom viel in duigen; het had
geen enkele zin.
Nu ben ik maar m'n wonden aan het likken,
probeer er tóch nog wat van te maken.
Maar mensen zó dichtbij nog laten? Ik ben dat
echt gaan staken...

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd