Gedichten

De klank van je stembanden laat me elke dag in een nieuwe wereld landen

De gloed van je haar maakt mijn stoutste verwachtingen van zonlicht waar

Je te snel aangebrande maar schattig kwetsbare broodmanden stranden nooit in andermans handen

Alleen ik als je liefste neem elk mysterie van jou waar met elk gebaar

Als je ontwaakt voel je dat je wereld van verdroomd vertrouwen heel even kraakt

Bij zonsopgang word je bang, duurt je nare nachtelijke droom werkelijk dagenlang?

In mijn "ochtendarmen" voel je dat je levensplicht even staakt, want je onsterfelijke geliefde (ont)waakt

Soms zo wrang, het oneffen levenspad, maar voor je vingers vol levenslijnen is altijd de gladheid van mijn wang

In je werk schrijf je strak, maar mijn liefdesbrieven lees je tussen de regels door, zelfs als je je voelt als een wrak

Van je diepst wanhopige zucht krijgt niemand lucht. Maar voor mij is geen naar woord van jou eindeloos berucht

Bij iedere plichtsgetrouwe zit je vaak onder de plak. Maar ondanks mijn strakke trouwpak zet ik je nooit een hak

Wereld vol onvoorspelbare mensen is voor ons onbewoonbaar want uitgeblust. Maar diep verscholen in mijn hart woon je als het ware in mijn liefste gehucht