Gedichten

Elke dag je overtuigende maar twijfelachtige lach waardoor iedereen hier je graag mag

Maar je traan is voor jou een komen en gaan van hun waan

Verdrag van andermans eeuwige trouw voor een onbetaalbaar bedrag? Op deze valse belofte leg ik beslag

Ben je vaak zo eenzaam als nergens kunnen staan op de maan?

Je hebt geen kind, niemand die je kleurenblind eeuwig ten diepste goed is gezind

Je hoop op ware liefde is je biotoop in coma onder je sussende kussensloop

Door weer en wind probeer ik degene te zijn die je bemint, je ware ik ongekend hervindt

Me bekroop in mijn eeuwig bijgebleven droom dat je loop buitenshuis uitglijdt over mijn dikste tranen als stroop

Ik val op jou, maar val je over mij als ik je uit oprechte bezorgdheid volg, soms bijna overal?

Reikte als collega je hand, je raakte toen overmand door mijn ongekende warmte voelbaar in je hele niemandsland

Mijn trouw aan jou raakt nooit in verval: al word je mal, ik geloof in je, ook al slaan je opmerkingen kant noch wal

Toch blijf ik bang dat je vanuit een misverstand je ook tegen mij hebt vermand, dat ik in je vergetelheid beland