Gedichten

Een wat weeïg zoete lucht kruipt me tegemoet,
als ik een groen rijwielpad op moet.
Gaande met mijn fiets zie ik wel overal íets
dat mij boeien kan,
wat volop staat te bloeien dan.
Krúidig is er nu de hele atmosfeer en ik wil me
vleien neer en zomaar eens níets doen.
Maar mijn fatsoen gebiedt me dan toch wel
huiswaarts te gaan, waar plichten helaas te
wachten staan.
Ik besluit ter plekke mórgen alsnog te verschijnen,
als de zon hoog aan de hemel niet zal verdwijnen.
Mijn zorgen en plichten laat ik dan gerust een
flinke poos met rust
als de zon mij dan teder heeft gekust.....

Anna Veenstra.