Gedichten

OOSTDUINKERKE BAD
Met een zee van tijd gaan
zij te paard de garnalen te
lijf terwijl de zilte golven in
volle vaart komen aanrollen.

Maar vandaag zullen zij niet
achter het net vissen, kunnen
zij gestaag het tij doen keren.

Want thuis wacht de vrouw bij
het fornuis voor het volgende
feestmaal dat haar trouwe man
zojuist heeft bijeen geschaard.

En op het strand heb ik hen
met open mond aangestaard
maar zij storen zich uiteraard
niet aan een kleine garnaal
die hier is gestrand en een
gedicht over hen verhaalt!

Gaan ze wel recht door zee als
ze mij zo aan de dijk zetten?

Ach neen, straks delen ze met
mij ... hun Belgische crevetten!