Gedichten

Een mij onbekende struik deed het
heel erg puik
Totdat tot mijn grote ergernis een tor
of zoiets at en at; nee, echt niet mis!

Geen enkel jong blad bleef over toen,
het beestje blééf eten van het frisse groen
De donkergekleurde blaadjes liet hij er
staan Zij deden hem niet smaken gaan.

Nu leerde mij de ervaring dat het gewas
dit prima overleeft, ook al heb ik vaak wel
gebeefd...
Er komen zelfs schattige bloempjes aan,
die vreetzak dan rustig maar laat staan.

De zwart gevormde bessen lust hij eveneens
niet. Misschien giftig? Ik sta er niet voor in,
tot mijn verdriet.

Vertrouwen heb ik inmiddels in het fraaie
gewas Volgend jaar groeit het weer 'bij', vast!
Totdat het ritueel opnieuw begint,
het insect eet zich weer rond, heel erg gezwind.

Zíen doe ik die hebberd nog altijd niet,
wat voert hij nú weer uit, de deugniet?

Dakoyria, 2016.