Gedichten

Het lijkt alsof het mensen zijn,
de tuinplanten met warrig uiterlijk.
Alsof ze lang geen kapper zagen,
zo meer dan duidelijk.
Zonder meelij zet ik een schaar erin.
Teveel mest gekregen, een slecht
begin als sieraad voor mijn tuin...
Wordt het nog iets of alleen maar puin?
Verlept en dorstig kijken ze me aan.
Ik kan de verleiding niet weerstaan
ze water te geven.
Ik heb zélf zo'n dorst, kan ik hén
toch niet vergeten?
Hoewel ik béter weten kan, nooit water
in de zon.
Als je ze zag, begreep je waarom!
Ik beëindig mijn klus, bekijk het resultaat.
Gerust ben ik niet erop.
Pás dan gekocht en nú al een flop.