Gedichten

Ik mocht mijn moesje niet cremeren gaan
Het werd me wreed en domweg verboden
Een heuse rel dáár wilde ik voorkomen,
maar wat moest ik toen veel doorstaan!

Te elfder ure kon ik haar 10 minuten
slechts maar zien,
Ik nam haar trekken in mezelf heel grondig
op en hield toen het opbaren voor gezien.

Met wat familie ging ik haar bloemen kopen
van harte voor haar wel zo bedoeld!
Wie kon weten wat ik er beleefde, wat ik zoal
heb gevoeld!

Het absurde van zo'n situatie, je doet slechts
alsof het zomaar van je afglijdt...
Men moest eens weten hoe ik na járen nu nog
altijd eronder lijd.

Degene die dit op zijn geweten heeft, zíjn dood
deed me niet zoveel
Misschien is dat verkeerd, ik weet het niet
maar ik kreeg er te onaanvaardbaar véél!

Dakoyria, 2016.