Gedichten

2 Buurmannen overleden aan die akelige
gesel, die kankerkwel
en ook nog dementerend. Ik wist dat wel.
Van de één mag ik afscheid nemen gaan.
In het verzorgingshuis hem vaak groetend in
de hal zien staan.
De ánder ook altijd daar. De familie vindt
denk ik, nu al die buren, erg naar.
Zij houden het heel intiem, hun goed recht.
Zijn dood niet aangezegd door middel
van een kaart. Is ons afscheid nemen dan
minder waard?
Ik brand maar een kaarsje dan. Hield ook
déze man vaak an, voor een praatje op zijn
tijd. We zijn hem nu dan toch maar kwijt.
Wat naar wel, niet meer kunnen "dág" zeggen.
Zou de familie daarbij stilstaan of zich erbij
neerleggen?