Gedichten

Lieve Bun,
Ja zo noemde wij je.
Je was maar een katje, gevonden in een doosje.
Zo onschuldig, maar ook zo lief, je was mijn mooiste roosje.
Soms deed je best wel gemeen, maar ja wie nou niet.
Nu lig ik ’s avonds in mijn bed te huilen… ja door jou jij lieve griet.
Dan denk ik terug aan die leuke tijd.
Lieve Bun ik had echt geen spijt.
We zeiden altijd ‘als Bundy dood gaat nemen wij een nieuwe kat; maar Bundy ik wist echt niet dat het zo zat!
Je was veel aan het overgeven en at en dronk niet goed.
Ik maakte me telkens meer zorgen, ja ik had bijna al geen moed.
Wij wisten van niets wij waren op school, maar ik wist eigenlijk wel wat er aan de hand was, ik zat maar te hopen en te hopen.
Toen was het zover, je ging mee met mama en papa naar de dierenarts om te horen hoe het zou aflopen…
Toen ze thuiskwamen had ik het meteen al door ze had het einde bekropen.
Ja je moest ingeslapen worden, oh wat had ik een verdriet.
Maar het was gebeurd of ik het nou wilde of niet.
En nu zoals ik al zei… zit ik ’s avonds in mijn bed te huilen…
Ja door jou griet!