Gedichten

Als kleuter vertelde mijn ouders, dat mijn oma dingen vergeet,
Pas later weet je, dat het dementie heet.

Een bezoekje, oma zat te wachten tot de deur zou open gaan,
En dan, keek ze je met vragende ogen aan.

Er klonk dan uit haar mond; “Ik weet wel wie jij bent!”
Maar ze wist niet wie IK was,
ze had mijn vader in mij herkend.

Dan verscheen er een lach op haar gezicht,
heel eventjes, en dan, was haar aandacht op wat anders gericht.

Dan ben je toch blij dat je bent gegaan,
al was het maar, voor dat ene moment.

In ieder geval ben ik blij,
blij, dat ik mijn oma heb gekend.

Arie, 11 jaar