Een gedicht plaatsen?
Home

Gebrek aan de geijkte rouwrituelen...

Deze week nam ik onverwacht afscheid
van hen die ik niet eens meer in concreto
zag! Het komt me wel zo mallotig voor

Haar kende ik altijd met een vrolijke lach
Zwaar dement werd zij nu 'afgevoerd'
zoals ik het ervaar

Dag zeggen deed ik niet, het was me te
zwaar en zij me bovendien niet meer kent
En dan is er nog die ander, een vent

zijn body ter beschikking van de weten-
schap gesteld Openlijke rouw is er niet
wel is hij door mij niet opgemerkt,

klaarblijkelijk daarvoor nog aangebeld
Nu dan geen kaart of enig andere
plechtigheid Wat moet ik daarmee?

voordien is het aan niemand gemeld!
De moderne tijd? Dat zal dan wel,
maar naar zijn de nu lege huizen

Uit mijn jeugd kende ik nog rituelen:
gesloten gordijnen bij iedereen in de
straat Een gezin waar je plechtig

condoleren gaat
Nu ben je alleen nog onderdeel van
burengepraat...

Heeft men ooit wel beseft wat ook die
hadden te verduren? Zo'n kleine
gemeenschap waar iedereen elkaar kent

Raak ik wel ooit aan een overvloed aan
individualisme gewend?

2020.

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd