Gedichten

Na het leven blijf je leven
Je leeft verder, ondanks de dood
Daar waar je toen bent achtergebleven
In ieders hart wie jou nog lief heeft

In muziek, de regen of in het hoge gras
Allemaal achtergebleven herinneringen
Van jou ziel die hier ook eerst was
Nu overal opzoek naar verkondigen
Je kan toch niet helemaal weg zijn?

Alleen je lichaam is echt weggenomen
Je as is uitgestrooid bij het boompje
In het bos waar je weer bent teruggekomen
Staat nu symbool voor jou jonge eikenboompje

Ik hoor van mensen dat ik op je lijk
Geeft gevoel van trots maar ook van rouw
Ik zie jou als ik in de spiegel kijk
Want in wie ik ben, zit ook een stuk van jou

Na een lange strijd scheidde onze wegen
Maar ik zal ook eens gaan, op een keer
We komen elkaar dus wel weer tegen
En als ik dat beeld dan in mijn hoofd creëer
Dan voelt het soms zo dichtbij

Ik keek naar hemel en zag daar een schittering
Moest gelijk aan jou denken, aan de leuke gebeurtenissen
Want elke traan komt vanuit een glimlach vol herinneringen
Die ik voor geen goud zou willen missen
Omdat ik zielsveel van je hou