Gedichten

Leeg is de kamer
net als m’n leven
weg zijn m’n vrienden
geen mens is gebleven
de tijd lijkt te stoppen
maar de klok blijft toch tikken
ik haal heel diep adem
anders denk ik te stikken
ik sluit m’n ogen
en jij bent er weer
maar ik weet dondersgoed – nee nooit
nee, ik zie jou nooit meer.
Waar ben jij nu ik je nodig heb...

Ik was hier al eerder
in dit stille huis
ik woonde hier vroeger
toen was het m’n thuis
voordat ik je kende
maar jij zou me vinden
de hemel op aarde
toen ik je beminde
ik sluit m’n ogen
en jij lacht naar mij
maar de waarheid is – voorgoed
’t is voorgoed voorbij.
Waar ben jij nu ik je nodig heb...

Jij was zo jong
en de wereld was wij
er lag ’n belofte
in jou en in mij
we deden alles samen
was ’t te veel?
Je hebt voor me gevochten
met de moed van ’n leeuw
nu sluit ik m’n ogen
ik raak je weer aan
maar je bent er niet – waarom
waarom ben je weggegaan?
Waar ben jij nu ik je nodig heb...