Een gedicht plaatsen?
Home

De sneeuw te lijf gaan

Soms heeft het iets weg van een komische klucht;
men is al te beducht voor een grauwgrijze hemel...
Knieën en heupen hoor je kraken, beweging is
moeilijk, je wilt die liever staken

Een enkeling beschut mond en neus met een lapje
Al doende verkoudheid afweren, héus?
De sneeuwmassa groeit met het uur Dat vraagt veel
mankracht vol vuur!

Wegscheppen moet er worden gedaan, oudjes en
kinderen verdienen vrij baan
Wederom wordt de strooiwagen maar ingezet;
werken en school zijn nog niet belet.

Dakoyria, 2019.

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd