Gedichten

slechts slecht gezind,
diep beneden een donkerblauwe herfstlucht,
bladeren scharrelen naar wind,
wind die sporadisch tezamen met mij zucht,
een vogelschreeuw, iets later,
oude boer die naar me keek,
ik was er al niet meer,
de wind fronst zijn wenkbrauwen in een beek,
koud water, kil door verlies,
en een
vallende stilte na een zandbries,

Ik ben een rode vlinder,
de speelsheid van een najaarsdromer,
fladderend tussen cynisch wiegende riethalmen,
paniekerig zoekend naar de warmte van een zomer,
een koud stuur in mijn handpalmen,
de weg naar huis nog lang,
verder en stiller bij elke stap,
De herfst maakt me bang,
en trekt
de warmte uit het landschap.