Gedichten

Onder de takken
van de wilde kastanje
waar het vallen
van de rode en gele bladeren begint
voel je weer heel even de zomer
Ooit zo lommerrijk door jou bemint

En al lijkt dat lang geleden
en wil je er nog niet aan
er blijven gelukkig
veel wilde planten onverwoestbaar
overdadig pronkend voor je staan

De najaarsrust maakt plaats
voor voortjagende wolken
door een beukend schrikbewind
De beek rimpelt
haar voorhoofd in kleine golfjes
voortgestuwd als een wiegenkind

Later in het najaar
gaat de zon vroeger onder
in een sombere grijzige tint
Het weer wordt anders
Onheilspellend geheimzinnig
zeker als de avond
dan stormachtig begint

De kille mist zal blijven zoeken
tot zijn sliert
de kale druipende kastanjetakken vindt
En in een dampende massa
wazig en vochtig
de laatste dorre bladeren verslindt

En al lijkt die tijd nu snel te komen
en al wil je er nog steeds niet aan
wees dan als de wilde kastanje
trotseer alle seizoenen
statig en onaangedaan