Gedichten

En zo sijpelt toch door het sporten heen,
een privéverhaal. Soms ben je behandeld
geméén.
Niemand ontkomt eraan helemaal, door
zekere leeftijd bepaald.
Soms het bloed onder je nagels vandaan
gehaald door maatschappelijke zaken die
je privé danig raken.
Aangehoord wordt het met veel interesse.
Je geeft er het beste wat je te bieden hebt:
een luisterend oor. Voor de persoon in kwestie
valt het niet altijd mee hoor.
Tóch, érgens je verhaal kwijt kunnen, vervult
een belangrijke taak! Je woorden, zo ráák,
treffen ook de omstanders ter plaatse.
Zíj die zich haasten om je te troosten maar.
Is het dan minder zwaar? Het valt te hopen.
De overheid die ons niets vrolijkers weet te
verkopen...