Gedichten

Die grote groene ogen,
zo groen als gras.
Die twinkels waren niet gelogen,
toen je eindelijk wist wie ik was.

Ik weet nog precies,
toen ik voor het eerst jou lichaam zag.
En vooral niet te vergeten,
jouw mooie hemelse lach.

Mijn hart kon zich niet verroeren,
toen hij jou in de smiezen had.
Mijn hoofd sloeg op tilt,
dat er voor zorgde dat ik je niet meer vergat.

Ik weet niet wat je voor mij voelt,
maar ik ben gek op jou.
Ik kan er echt niets tegen doen,
maar ik denk dat ik van je hou.

Ik ben nu iets van plan,
ookal krijg ik hierdoor misschien pijn.
Ik ga je schrijven, vragen smeken,
of jij mijn valentijn wilt zijn!