Een gedicht plaatsen?
Home

Bitter koud

Ik weet niet hoe ik mezelf kan vinden,
de puzzelstukjes passen niet op zijn plek.
Toch probeer ik de goede stukjes te vinden,
maar het lukt niet, ik word gek.

In mijn gedachten, smijt ik de stukjes op de grond,
schreeuw ik luid en vol verdriet.
Alleen durf ik niemand echt aan te spreken,
ik voel de pijn die niemand ziet.

Niemand kan mijn gedachten horen,
geen mens geeft een sein van puur begrip.
Ze negeren het geschreeuw om hulp,
zeg me, hoe kom ik uit deze dip?

Met mijn blik op een glimmend zakmes,
denk ik aan de dingen die ik fout heb gedaan.
Niemand kan mij toch meer tegen houden,
waarom zou ik eigenlijk níet verder gaan?

Langzaam pak ik het mes van de tafel,
er is toch niemand die echt van me houd.
Het scherpe zakmes raakt mijn huid,
toch voelt het eng en bitter koud.

In mijn hoofd hoor ik een luide stem,
hij moedicht me aan om mezelf te snijden.
Hij zegt dat hij dan om mij zou geven,
en dat ik anders mijn leven lang moet lijden.

Het zakmes snijdt langs mijn arm,
kou schiet door mijn lichaam heen.
Bloed stoomt met druppels naar beneden,
de harde pijn voel ik meteen.

Het krachtige gevoel komt gelijk daarna,
ik wil nog meer pijn voelen.
Meer bloed zien stomen uit mijn lijf,
dit is nou het machtige gevoel wat ze bedoelen?

Beoordeel dit gedicht

Er is 3 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd