Gedichten

Iemand uit een wat ver verleden,
is pas onlangs overleden.
Ik reageerde niet traag, maar deed
wel vaag op m'n gestuurde condoleance-
kaart.
Jij, mijn kind, bent óók het vermelden
waard, maar toch kwam van hén een
opmerking daarop. Wat moet ik dan
zéggen, met mijn kind is het nu óp?
Ook zíj wisten wel dat je nooit de
gemakkelijkste was, maar dat het zó zou
lopen merken ze nú pas.....
Het is dan vooral scháámte die me bevangt
en waardoor je niet met uitleg geven aan-
vangt.
Voor 's mensen oordeel ga ik best beven.
Ik wéét dat een buitenstaander het toch niet
gaat snappen, ik kan het zélf nauwelijks
behappen.
Hoe vaak zal dit zich nog herhalen gaan,
dat ik zonder antwoord zal blijven staan?;
euh, euh zal zeggen om toch maar íets te
gaan uitleggen van datgeen wat mezelf maar
deels duidelijk is.
Wat ik ook doe of laat, ik schiet altijd mis!
Ik wil ook jóu in je waarde laten dan,
door ernstige problematiek het niet hélpen
kan...