Gedichten

Moe van onderprikkeling,
Onderga ik een diepe verveling,
Onvervuld van binnen,
Denk ik steeds waar moet ik beginnen?
Ik wil zo graag mijn kwaliteiten kunnen gebruiken,
Maar zit niet in een omgeving om ze te kunnen ontluiken,
Ik wil zo graag nuttig kunnen zijn,
Niet meer zitten met deze pijn,
In mijn hoofd gaan duizenden gedachten rond,
De meeste niet meer gezond,
Steeds hetzelfde omdat ik weinig geprikkeld wordt met nieuwe dingen,
Het begint nu echt te wringen,
Te weinig mensen om me heen en geen hechte vriendschappen,
Maken mij zeer eenzaam en doen mij verslappen,
Depressies zitten op de loer,
Nee mijn leven is zo echt niet leuk en stoer,
De tijd gaat te snel en het jaar vliegt voorbij,
Nee dit onvervulde leven maakt mij echt niet blij,
Is er wel plek voor mij in deze wereld vraag ik me heel vaak af,
En fantaseer dan regelmatig over een eigen graf,
Ik wordt niet erkend en begrepen,
En moet me hier al jaren lang doorheen slepen,
De uitputting en het gevoel van gemis worden steeds meer,
En ja dat doet mentaal heel veel zeer,
Ik wil ook een gelukkig bestaan leiden,
Zonder steeds maar weer zo hard te moeten strijden,
Geen werk is geen vakantie,
Een doelloos uitzicht dat is dan je garantie,
Vooral wanneer het nooit eens lukt,
Je zo je best doet maar het telkens weer mislukt,
Voor divergente mensen zoals ik is er weinig plek in de wereld om ons potentieel te kunnen benutten,
En zitten we steeds maar wat aan te kutten.
Het mooie in ons blijft vaak verstopt,
Omdat de wereld ons vaak geen kans heeft, oneerlijk is en niet klopt.