Gedichten

Wat moet je nog als je altijd op hetzelfde punt eindigt?
Weer alleen. Als dat eens eindig was.
Want hoe verder je ook komt. Er komt niemand bij.
Misschien voor een moment. En ja dat telt.
Maar tel je dat bij elkaar op dan blijft er nog veel alleen over.
Een druppel op een gloeiende plaat, maar dan een lucifer in een iglo.
Ijskoud en verlaten. Niet eens, maar telkens weer.
Totdat je de warmte voelt die je zelf al bij je hebt.
Het heelt te weten dat dat er altijd is.
Zo lang ik er ben draag ik warmte met me mee. De kou tegemoet.
En met de lente opkomst zie ik de warmte terug in de natuur.
Natuurlijk ook een deel van mijn leven. Warmte doet leven.
Voor even verzacht het de pijn en kan ik weer verder.
Alleen maar meer verbonden.