Gedichten

Dat oude vrouwtje.

Dat oude vrouwtje loopt daar over straat. Dat oude vrouwtje die haar tekkel nog uitlaat.

Dat oude vrouwtje dat naar iedereen aardig knikt. En dan een paar keek met haar stok op de grond tikt.

Dat oude vrouwtje die altijd een centje fooi geeft. Omdat ze weet dat niet ieder het goed heeft.

Dat oude vrouwtje met die fluwele hoed. Soms buigt ze hem nauwkeurig en dan zit die goed.

Dat oude vrouwtje met dat gerimpelde gezicht. Dat oude vrouwtje dat hoopt op een bericht.

Dat oude vrouwtje wordt langzaam vergeten. En soms vraagt ze boos aan haar zoon: "waar heb jij gezeten"?!

Dat oude vrouwtje moet niet zo zeuren. Dan zegt die:"Ja mam die dingen gebeuren".

Dat oude vrouwtje dat er dan opeens niet meer is. En dan komt te laat het besef en het gemis.

Stella 16-11-2013