Gedichten

Ik wil geen verdriet, geen pijn meer.
Heb zoveel wonden gehad, en die deden zo zeer.
Het hield maar niet op, keer op keer steeds maar weer..
Mensen zagen mijn tranen nooit, zelfs voor geen een keer..

Het is zo moeilijk om uit te leggen,
om alles op een blaadje vast te stellen..
Tranen die in bloed veranderden,
die ik als een kenmerk van al het pijn heb ervaren..
Ik schreeuwde, schreeuwde zo hard.. maar geen stem liet zich tonen..
Wat gebeurde er met mij?..Ik weet het niet.. ik kon mezelf niet eens meer horen..

Die moeilijke tijden gingen niet snel voorbij, m'n hartje deed steeds maar weer pijn..
Ik kon het niet vergeten, het bleef allemaal in mijn brein..

Stap voor stap, heb ik moeten klimmen..
Om uit de put te komen en deze strijd te kunnen winnen..
Er vielen nog wel eens tranen, maar die pinkte ik snel weer weg..
Ik heb het moeten ervaren, alleen dat is wat mijn hartje zegt..

Makkelijk was het zeker niet, want het was voor mij een stapel vol verdriet..
Nu ben ik verder, nu ben weer zoals ik moet zijn..
Nog sterker, nog moediger dan eerst, juist dat vind ik zo fijn!
Keer niet meer terug, dat mag ik niet..
want als ik terug kijk, zet ik mijn stapjes niet..

Ik mag niet terug kijken, want anders kan ik niet verder gaan..
Het is een toets voor mij, daarom moet ik er zeker een heel mooi cijfer voor staan..
Misschien veel verdriet gehad, maar heb er zeker veel van geleerd..
Er is één ding wat ik nooit wil, en dat is dat die grote wond weer in mijn hartje keert..

Met dank aan Özge Sahin