Gedichten

Als de sfeer weer zo ellendig is,
en ik huilen moet
denk ik aan jou
dan lach ik om niets te laten merken,
dan doe ik gek om vrolijk te lijken,
maar ik zou dan wel kunnen janken,
sloten vol.
Maar op een keer batst ik los,
in jou armen
met jou gezicht vlak bij me
met jou troostende, sussende woordjes
met jou kusjes die mijn tranen wegzoenen
met jou lichaam tegen de mijne
met jou warmte..
Dan kan ik er weer tegen aan,
maar als ik dan weer weken, maanden op mijn zenuwen gelopen heb,
dan barst ik weer los..
En weer opnieuw en weer..
Dan wordt jij het zat,
want ik heb je nooit verteld waarom,
waarom ik huil,
dan wordt je boos,
en ik ben gekwetst,
dan vertel ik je alles,
en jij troost me weer..
alles is weer goed, maar voor hoelang??