Gedichten

Iedere seconde
Elke minuut
Door de uren heen
Denk ik aan jou
Aan hoe jij verdween
Verdwenen was jij
Geloof me ik was echt niet bepaald blij
Heb dag en nacht gehuild
Je gevoelens waren geruild
Van ruilen komt huilen was hier toch weer verbazend waar
Toch zat mijn verdriet daar
Lang nagedacht
Nooit op iets uitgedraaid, al zeg ik het zacht
Iedere keer kwam ik weer bij dat kruispunt
Geloofde niet in me zelf, ik dacht: ik heb het ooit gekund
Mooie dromen waren vervaagd
Het klonk wat afgezaagd
Was al zo bang dat je anders zou doen
Maar dat was toen
Ben nu vooral bang voor mijn toekomst
Mijn eigen wereldje is al het stomst.
Klinkt ontzettend kinderachtig en eigenwijs
Maar wat moet ik gaan betalen voor mijn leven, hoe hoog is de prijs?
Als die zo hoog is als ik me nu voorstel
Klinkt er straks hoog in de kerktoren een bel
Weet niet wat ik hier nog verder moet
Mijn leven was zo mooi, zo zoet
Door die woorden, een fatale klap
Wist dat het echt was, klonk als een grap
Me afvragend hoe ik ooit anders had kunnen denken
Dat iemand mij echte liefde zou schenken
Mijn hele leven ervaar ik dit al
Waarom beland ik in zoÂ’n diep dal
Ik heb mensen met touwen daarboven
Ik kan ze prijzen en loven
Maar de touwen die daar hangen
Hangen te hoog om ze te vangen
Ik zal toch echt om hoog moeten klimmen
Wachtend op mijn redder, ik zie nu alleen maar schimmen