Gedichten

Tijdens het poetsen blijven mijn gedachten malen,
Velen gedachten die daar neerdwalen.

Maar een andwoord krijg ik niet,
Ik word genegeerd en "spanning"die is er niet.

"misschien"is het omdat ik sjaggie ben,
Verder niets, geen blik, geen oogcontact en meteen trek ik aan mijn rem.

Deze pijn komt zo erg naar boven,
Zeg nou iets laat die zin nou niet doven.

Wat er dan door me heen gaat,ik weet het niet,
kwetsbaarheid en intens verdriet.

Praten, ik moet praten,
Maar ik ben bang dat je me gaat haten.

Keer ik Veilig in mezelf terug,
In twee minuten zo vlug.

..... wat is er in hemelsnaam gebeurd, dat je me niet vertrouwt,
Zeg me, vertel me waarom heb jij die muur opgebouwd.

Je boosheid is zo goed te voelen,
Ik weet niet waarom, maar nu vertrouw ik op mijn gevoelens.

Die laten me immers niet in de steek,
Ik voel me van binnen o zo week.

Dat intense verdriet,
Waarom waarom zeg je me dat niet.