Gedichten

Waarom altijd die lastig situaties voor jezelf creëren?
Niet op je gemak, jezelf forceren.
Waarom kan jij jezelf nou niet gewoon accepteren?
Zal jij dit ooit gaan leren?
Of blijf je jezelf iedereen keer bezeren,
wat mensen ook zeggen, jij blijft je eigen waarheid beweren.
Je blijft maar op dat dunne randje balanceren.
Jezelf slechte dingen wijsmaken, dat zal je leren!
Als anderen het niet doen, ben jij wel diegene die zichzelf zit te kleineren.

Bedekt voor de spiegel staan, want jezelf goed zien, kun jij niet aan.
Wanneer laat je die onzekerheden nou is gaan?
Kans op liefde niet durven aangaan,
want misschien is dit weer iemand die jou voor gek wilt laten staan.
Wat is er toch in al die jaren gebeurd?
Wie heeft jou zo afgekeurd?
Van kleurrijk naar grijs gekleurd..

Het meisje dat verkleed en opgemaakt voor de spiegel stond,
het meisje dat zichzelf de mooiste prinses op aarde vond.
Het meisje met beide voeten stevig op de grond,
die zich altijd in kamers vol met spiegels bevond.
Die zichzelf trots in de spiegel aankeek, zichzelf met niemand anders vergeleek.

Want jij bent jij, en dat maakte jou toen de tijd blij.
Jij bent zoals je bent, en er is niemand leuker, mooier dan jou, die jij kent.
Waar ben je nu? Is er nog iets in jou die zichzelf hierin herkent?