Gedichten

Woorden kunnen zo hard zijn als steen,
iedereen is alsmaar gemeenÂ…
Je gaat je er kut door voelen,
maar dat verstop je angstvallig achter banken en stoelen!

Want niemand mag weten wat je scheelt,
terwijl de duivel je hart stukje bij beetje steelt
Je hebt jezelf niet meer in je macht,
niets is er wat je pijn verzachtÂ…

Want van de pijn kun je leven,
die gedachte heeft de duivel je gegeven
Altijd maar weer die pijn,
die je het gevoel geeft sterk te zijnÂ…

Je hebt jezelf niet meer in de hand,
met niemand heb je een speciale bandÂ…
Het is steeds weer de duivel die je er toe dwingt,
na het snijden voel je hoe je hart een loflied zingtÂ…

Terwijl ik dit niet meer wil,
telkens schreeuw ik tegen het kwade: Wees toch stil!
Je zit zover in de shit, je kunt er echt niet meer tegen,
en het liefst zou je zelfmoord plegen..