Gedichten

Een veld vol purperen bloemen
Gestreeld door het licht van de zon
De wind fluisterde Vrede
Zo was het toen het begon.

In het veld spelen twee kinderen
Elk een andere kleur
De wind fluistert Vriendschap
En verspreid een lieflijke geur.

Vertellen elkaar hun geheimen
huilen en lachen met elkaar
De wind fluistert Begrip
andere kleur geen bezwaar.

Worden ouder, elk hun geloof
brengt hun rijkdom en wijsheid
De wind fluistert Respect
voor ieder volk in elke tijd.

Dan het jaar 2008.
Twee gekleurde handen ineen.
De wind fluistert Haat
vrienden en toch zo alleen

Staren samen naar het leven
niets begrijpend van terreur of spot
En de wind die fluistert niet meer.
twee vrienden Allah en God.