Gedichten

Met een lief lachje kijkt ze me aan;
zodanig dat ik daardoor even blijf staan.
Ze vraagt me heel zacht:
"Ben je niet iets vergeten?"
Ik realiseer me plóts dat ik dát had moeten weten...
Koffiedrinken zouden we samen gaan doen.
Ze begroet me altijd met een hartelijke zoen.
En hoewel zij totaal niet is ontstemd,
sta ik nu wél mooi in mijn hemd.
Alzheimer heeft zij en voor haar is veel in het
ongewisse,
ben IK nu degeen die de boot gaat missen.....
Zo snel als mogelijk herstel ik mijn fout en
zet lekkere koffie,
dat laat haar niet koud.
Blijmoedig mens als zij is geniet ze van de
koekjes erbij,
met kleine dingetjes maak ik haar reuzeblij.
Zij vertelt heel veel over haar leven en heeft
bepaald niet veel cadeau gekregen.
Mijn bewondering voor haar stijgt hoe zij
met haar ziekte omgaat.
Maar vooralsnog zet zij haar leven nog prima
op de kaart.
Zij wordt geholpen door velen om zich heen
en ik voel dankbaarheid dat ook ík daarvan
ben één.
Wél zal ik voortaan haar belangen beter in het
oog moeten houden,
want zij schenkt mij zoveel van haar vertrouwen!

Anna Veenstra.