Gedichten

Met de ziekte dementie ben ik nog niet zo
héél goed bekend.
Een oude buurvrouw heb ik maar eens
verwend.
Ik zocht haar op in een verpleegtehuis;
zij woont namelijk niet meer thuis.
Tot mijn vréugde kent ze me nog, bewaart
gebrachte chocolaadjes zorgvuldig tóch.
Zij vertelt van een zojuist gemaakte reis.
Zij at pannenkoek, raakt daarna van de wijs.
Tóch is enige communicatie op zijn plaats en
maak ik geen haast haar verlaten te gaan.
De koffie die zij met grote zin nog wel naar
binnen wil slaan...
Er is nog mogelijk een zeker contact en 'dra
merk ik welk een schát op mij wacht.
Ik ken haar weer van oudsher, al is de afstand
nu wel wat vér.
Dan word ik onverwacht -te snel- weer opgehaald.
Haar gezicht heeft nog even zo móói gestraald...
Dáárna is de uitdrukking wel érg moe dan, mijn naar
huis moeten gaan een heel goed plan!