Gedichten

Sommige mensen kunnen keihard liegen,
Kijken je aan en staan je te bedriegen.
Je wilt het in eerste instantie niet geloven,
Totdat ze je van je vertrouwen beroven.

Er worden nare en vreemde dingen gezegd,
Maar die worden anders uitgelegd,
Want een leugenaar met een zielig gezicht,
Dat is waar iedereen voor zwicht.

Waarom geeft het mensen zoÂ’n kick?
Terwijl het toch zo vreselijk afschrikt.
Liegen moet je niet zomaar doen,
Het heeft geen enkele vorm van fatsoen.


Het lijkt voor die mensen een sport,
Totdat hun leugenwereld instort.
Zij worden met hun leugens geconfronteerd,
En spelen verontwaardiging en gepikeerd.

Wie dat niet kent, weet niet wat te doen
En geeft ze onmiddellijk van katoen.
Dan komen de tranen met tuiten
Een zakdoek en luidruchtig snuiten.


Maar stiekem, over de zakdoek heen,
Kijkt in het rond en lacht gemeen.
Deze ronde is glansrijk gewonnen,
En denkt alweer aan nieuwe leugenbronnen.

Wie zal het volgende slachtoffer zijn,
Van deze leugenachtige harlekijn?

Maar eens komt het ware gelaat,
En staat met al de leugens op straat.

Wees dan eens eerlijk in je leven,
Misschien kunnen mensen je wel vergeven.