Gedichten

Het is als een zoektocht naar een plaats waar de zon altijd schijnt en altijd naar je lacht, een plaats die nog niet ontdekt is. Je hebt geen idee waar je het zal vinden, tot je er bent. Dan voel je dat het de juiste plaats is.

Maar soms gaat het anders dan je denkt; je denkt te veel na en laat je hart niet spreken, dat brengt je op de verkeerde plaats.

Je luistert dan naar de zachte stemmen van de bomen, maar ergens diep vanbinnen blijft het donker. Je weet dat je hier niet thuishoort, maar je wilt dit niet toegeven, want dan moet je die lange zoektocht weer helemaal opnieuw maken.

En plotseling neemt de wind die stemmen mee en daar sta je dan, helemaal alleen. Je zult terug opnieuw moeten beginnen te zoeken.

De wereld rondom je is één grote blok ijs, je bevriest liever dan dat je opzoek gaat naar de zon.

Wat je niet voelt is dat die warme zonnestralen, waar je zo naar op zoek was, recht voor je de grond strelen! het enige wat je nog moet doen, was erin gaan staan. Zodra je dat doet ontdooit je hart en dan weet je dat je deze plaats nooit meer zult verlaten.