Gedichten

Levens Gedichten

• Ieder kent eigen redenen voor tuinbezoek
• Schier
• Vrede wolk
• Maatschappelijk leven
• Mistig
• Je stem
• Jezelf zijn
• Leven
• Schelden, en dan een glimlach
• gebroken
• Eiland
• Stenen die reizen
• Winnaar
• Spreuken met waarheid
• Dageraad
• Leven is geen spel
• Bloemen
• ieder
• lezen in stilte
• Real Life Fairytales
• Wrong dementie, Good demensie
• Soms oude plunje, soms een dame!
• Sterren kopen
• Wijsvinger
• Elfjes Boek

• Fluitende Dichter
• Een mens van glas
• Thuis
• 21 januari 2024 Wereld Knuffel dag
• Stenen van
• Een beetje magie
• Zinnen om te beginnen
• Je levensdraad
• Hij kraste
• Met een boek
• Veel hoop vervlogen
• De bladzijde herhaalt zich
• Door lijdensdruk gedwongen
• Positieve energie
• Een nieuw hoofdstuk in jouw leven
• Samen delen, samen helen
• Het leven bijna geheel geleefd...
• Op kleinigheden richten
• Niets blijft zoals het was
• Zware dag & ijs
• Je was
• Erg direct zijn
• Ik ben Gehaat en Asociaal
• Ik hoor in niemands' land...
• Veranderde zeden en gewoonten

Levens Gedichten

Hartverscheurende bezieling tref je enkel aan in gedichten over het leven in al zijn facetten. De drang om lief te hebben en het verlangen bemind te worden. Levens gedichten overkoepelt levens teksten, overlijdens gedichten maar ook vrolijke gedichten. Ook een gedicht hoop, een gedicht verlies, een gedicht bij overlijden horen in deze categorie thuis. Het motto "geniet van het leven" parfumeert deze beladen gedichten met een beklijvende levenslust. Gedichten die je ongemeen hard bij de kladden grijpen, doen wankelen en duizelen, doen dromen en vechten.

Levens gedichten ontstaan tijdens het jassen van aardappelen, om 2u 's nachts in een veel te warm bed, gezeten aan het einde van een schier eindeloze, gammele steiger of tijdens het aanmaken van een verzekeringspolis. Jij bent dan alleen, met je gedachten die blijven verontrusten, plannen bedenken, eindeloos redetwisten, jammeren, fulmineren en klotsen zoals de spiegel van de waterpartij die, daar aan het einde, de onderkant van de steiger streelt.

Laat de ander je leiden over de dansvloer bezaaid met rauwe letters die reutelend gutsten uit droevige, hoopvolle, wanhopige, rouwende en blije afvoerpijpen van de ziel. Sluit je ogen na elk vers, regel of rijm en zoek, in de getormenteerde blik, wat tussen de regels werd uitgegumd. Drijf mee in het tranendal van hem die verloor, van haar die liefhad en nu mist, van hem die zijn leven leeft en vrolijk de somberste dagen doorklieft.

Je wordt vriendelijk verzocht alles los te laten. Elke band met je omgeving, je eigen navelstreng, de koordjes aan schouders, armen en benen. Zweef terwijl je leest en met de gebundelde kracht van je zintuigen zelf creëert. Zet je neer, leg je neer en reis naar waar het gedicht je brengen wil, over de einder, de hoek om, derde straat links tot aan de gietijzeren muur aan het einde van het heelal en vraag het ginds dan nog maar eens. Proef de emotie van het mensenkind dat melancholisch terugblikt naar hoe het was en had moeten zijn en laat je verwonderen en begeesteren door de krachtigste emotie die er bestaat: de drang om te leven!